آموزش اسکیت

اسکیت یکی از محبوب ترین ورزش ها در جوامع مختلف است و طرفداران بی شماری را در پیست و خیابان در اطراف خود جمع کرده است. اسکیت بورد ها معمولاً از تخته های 7 لایه ساخته می شوند و با روکش پلی اورتان پوشانده می شوند. در پایین چرخ ها توسط فریم ها به صفحه متصل می شوند.

برای حرکت با یک پا، اسکیت بازها تخته را کنترل می کنند و با پای دیگر روی زمین، آنها را به جلو فشار می دهند تا چرخ های اسکیت بورد را حرکت دهند. اسکیت بازها می توانند بایستند و اسکیت بورد را در جهات مختلف هدایت کنند بدون اینکه روی آن قدم بگذارند و از نیروی جاذبه هنگام ایستادن روی اسکیت بورد و قرار گرفتن در مکانی با شیب ملایم استفاده کنند.

اسکیت بورد به تدریج در دهه 1950 در کالیفرنیا رواج پیدا کرد. اسکیت بورد ابتدا به عنوان نوعی گشت و گذار در پیاده رو وارد شهر شد و به تدریج به نوعی سرگرمی و سپس یک ورزش تبدیل شد و باعث ایجاد علاقه در همه مردم شد. اسکیت بورد در بین مردم بسیار محبوب شد و سرانجام اولین شرکتی که تولید اسکیت بورد حرفه ای را آغاز کرد در سال 1959 تاسیس شد. از سال 2000 ، سازندگان بازی های دیجیتالی علاقه زیادی به ایجاد بازی هایی با مضمون اسکیت نشان دادند.

بسیاری از کودکان در همان زمان علاقه مند به تجربه اسکیت بورد در دنیای واقعی بودند و همین امر منجر به تحول قابل توجهی در ساخت این وسیله ورزشی شده است. بنابراین، با توجه به استقبال عمومی برای تهیه و استفاده از اسکیت بورد، ساخت زمینه های مناسب تر و تخصصی برای اسکیت باز نیز محبوبیت این ورزش را بیش از گذشته افزایش داد، و بنابراین شرکت های سازنده نیز مجبور به بهبود کیفیت و به روزرسانی مداوم فناوری اسکیت بورد برای رقابت با یکدیگر سازندگان این وسیله ورزشی شدند. در بازی های المپیک تابستانی 2020 ، اسکیت بازان برای اولین بار در این مسابقات شرکت می کرد البته اگر بیماری کووید 19 وجود نداشت. متأسفانه، به دلیل شیوع گسترده ویروس کووید 19 و بسته شدن همه رویدادهای ورزشی، این امر به تعویق افتاد.

قطعات اسکیت بورد

اسکیت بوردها در اندازه های مختلفی تولید می شوند، اما عرض اکثر آنها 7-10.5 اینچ (17-28 سانتی متر) است. طول این تخته ها معمولاً 28 تا 33 (71 تا 84 سانتی متر) است. این فریم ها معمولاً از آلومینیوم ساخته می شوند و به قسمت پایین اسکیت بورد متصل می شوند. چرخ و بلبرینگ نیز به این فریم ها متصل شده است.

قسمت بالای فریم به اسکیت بورد پیچ شده است و محور و بوش در زیر آن قرار می گیرد. هرچه بوش ها نرم تر باشند چرخش راحت تر خواهد بود. بوش ها درانواع مختلف و سیستم های متفاوتی وجود دارد. سرانجام، پیچ هایی که پین کینگ نامیده می شوند، تمام قطعات را به هم نزدیک کرده و درون سوکت نگه می دارند. با شل کردن این محورها، می توانید اسکیت بورد را برای حرکات چرخان آماده کنید، یا آنها را محکم کنید تا ثبات بیشتری ایجاد کند و آن را برای هر شرایطی تنظیم کنید.

چرخ های اسکیت بورد معمولاً از پلی اورتان ساخته می شوند و بسته به نوع اسکیت بورد در اندازه ها و شکل های مختلفی تولید می شوند. چرخ های بزرگ در اندازه های 55 تا 85 میلی متر برای جابجایی در مکان هایی با کمی زبری مناسب ترند و به عنوان مثال این چرخ ها در پیاده روهای موزاییکی ناهموار با سهولت بیشتری حرکت می کنند.

چرخ های کوچک تر نیز در اندازه های 48 تا 54 میلی متر موجود هستند و این چرخ ها اسکیت برد را به زمین نزدیک تر کرده و کنترل آن را تا حدودی آسان می کنند. چرخ ها نیز از نظر درجه سختی تقسیم بندی های مختلفی دارند و این مقیاس با نماد A نشان داده می شود به عنوان مثال چرخ های A75 بسیار نرم و چرخ های A100 بسیار سخت خواهند بود. برخی از تولیدکنندگان اسکیت بورد چرخ هایی با سختی بسیار بالاتر تولید می کنند که با B یا D مشخص شده اند.

اسکیت بازهای حرفه ای خیابانی اغلب برای تسهیل برخی حرکات از چرخ های متوسط با فریم های بسیار سبک برای تخته های خود استفاده می کنند. اسکیت بورد یکی از محبوب ترین ورزش ها در بین جوانان است، اما باید توجه داشت که به دلیل ماهیت ورزش خیابانی، تا زمانی که مهارت کافی و کنترل کامل بر حرکات و اسکیت بورد ندارید، حضور با این دستگاه در خیابان و استفاده در مکان های عمومی می توانند عواقب ناگواری برای مردم داشته باشند.

اسکیت یکی از محبوب ترین ورزش ها در جوامع مختلف است و طرفداران بی شماری را در پیست و خیابان در اطراف خود جمع کرده است. اسکیت بورد ها معمولاً از تخته های 7 لایه ساخته می شوند و با روکش پلی اورتان پوشانده می شوند. در پایین چرخ ها توسط فریم ها به صفحه متصل می شوند.

برای حرکت با یک پا، اسکیت بازها تخته را کنترل می کنند و با پای دیگر روی زمین، آنها را به جلو فشار می دهند تا چرخ های اسکیت بورد را حرکت دهند. اسکیت بازها می توانند بایستند و اسکیت بورد را در جهات مختلف هدایت کنند بدون اینکه روی آن قدم بگذارند و از نیروی جاذبه هنگام ایستادن روی اسکیت بورد و قرار گرفتن در مکانی با شیب ملایم استفاده کنند.

اسکیت بورد به تدریج در دهه 1950 در کالیفرنیا رواج پیدا کرد. اسکیت بورد ابتدا به عنوان نوعی گشت و گذار در پیاده رو وارد شهر شد و به تدریج به نوعی سرگرمی و سپس یک ورزش تبدیل شد و باعث ایجاد علاقه در همه مردم شد. اسکیت بورد در بین مردم بسیار محبوب شد و سرانجام اولین شرکتی که تولید اسکیت بورد حرفه ای را آغاز کرد در سال 1959 تاسیس شد. از سال 2000 ، سازندگان بازی های دیجیتالی علاقه زیادی به ایجاد بازی هایی با مضمون اسکیت نشان دادند.

بسیاری از کودکان در همان زمان علاقه مند به تجربه اسکیت بورد در دنیای واقعی بودند و همین امر منجر به تحول قابل توجهی در ساخت این وسیله ورزشی شده است. بنابراین، با توجه به استقبال عمومی برای تهیه و استفاده از اسکیت بورد، ساخت زمینه های مناسب تر و تخصصی برای اسکیت باز نیز محبوبیت این ورزش را بیش از گذشته افزایش داد، و بنابراین شرکت های سازنده نیز مجبور به بهبود کیفیت و به روزرسانی مداوم فناوری اسکیت بورد برای رقابت با یکدیگر سازندگان این وسیله ورزشی شدند. در بازی های المپیک تابستانی 2020 ، اسکیت بازان برای اولین بار در این مسابقات شرکت می کرد البته اگر بیماری کووید 19 وجود نداشت. متأسفانه، به دلیل شیوع گسترده ویروس کووید 19 و بسته شدن همه رویدادهای ورزشی، این امر به تعویق افتاد.

قطعات اسکیت بورد

اسکیت بوردها در اندازه های مختلفی تولید می شوند، اما عرض اکثر آنها 7-10.5 اینچ (17-28 سانتی متر) است. طول این تخته ها معمولاً 28 تا 33 (71 تا 84 سانتی متر) است. این فریم ها معمولاً از آلومینیوم ساخته می شوند و به قسمت پایین اسکیت بورد متصل می شوند. چرخ و بلبرینگ نیز به این فریم ها متصل شده است.

قسمت بالای فریم به اسکیت بورد پیچ شده است و محور و بوش در زیر آن قرار می گیرد. هرچه بوش ها نرم تر باشند چرخش راحت تر خواهد بود. بوش ها درانواع مختلف و سیستم های متفاوتی وجود دارد. سرانجام، پیچ هایی که پین کینگ نامیده می شوند، تمام قطعات را به هم نزدیک کرده و درون سوکت نگه می دارند. با شل کردن این محورها، می توانید اسکیت بورد را برای حرکات چرخان آماده کنید، یا آنها را محکم کنید تا ثبات بیشتری ایجاد کند و آن را برای هر شرایطی تنظیم کنید.

چرخ های اسکیت بورد معمولاً از پلی اورتان ساخته می شوند و بسته به نوع اسکیت بورد در اندازه ها و شکل های مختلفی تولید می شوند. چرخ های بزرگ در اندازه های 55 تا 85 میلی متر برای جابجایی در مکان هایی با کمی زبری مناسب ترند و به عنوان مثال این چرخ ها در پیاده روهای موزاییکی ناهموار با سهولت بیشتری حرکت می کنند.

چرخ های کوچک تر نیز در اندازه های 48 تا 54 میلی متر موجود هستند و این چرخ ها اسکیت برد را به زمین نزدیک تر کرده و کنترل آن را تا حدودی آسان می کنند. چرخ ها نیز از نظر درجه سختی تقسیم بندی های مختلفی دارند و این مقیاس با نماد A نشان داده می شود به عنوان مثال چرخ های A75 بسیار نرم و چرخ های A100 بسیار سخت خواهند بود. برخی از تولیدکنندگان اسکیت بورد چرخ هایی با سختی بسیار بالاتر تولید می کنند که با B یا D مشخص شده اند.

اسکیت بازهای حرفه ای خیابانی اغلب برای تسهیل برخی حرکات از چرخ های متوسط با فریم های بسیار سبک برای تخته های خود استفاده می کنند. اسکیت بورد یکی از محبوب ترین ورزش ها در بین جوانان است، اما باید توجه داشت که به دلیل ماهیت ورزش خیابانی، تا زمانی که مهارت کافی و کنترل کامل بر حرکات و اسکیت بورد ندارید، حضور با این دستگاه در خیابان و استفاده در مکان های عمومی می توانند عواقب ناگواری برای مردم داشته باشند.